တခါက အလွန်ချမ်းသာကြတဲ့ ဂျူးကုန်သည်တယောက် နဲ့ တရုတ်ကုန်သည်တယောက် ဘေးချင်းကပ်လျက် ဈေးရောင်းပြီး စီးပွါးရေး ပြိုင်နေကြသတဲ့။ Customer များများ ရရန် အပြိုင် အဆိုင် အားကျမခံ ဈေးချ ရင်းနဲ့ ကြာလာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မွဲသွားသတဲ့။
ဒီတော့ တရုတ်က ရုံးတော်ကိုသွားပြီး၊ လူမွဲစာရင်းဝင်ဖို့ လျှောက်လိုက်တော့၊ ရှိတဲ့ အကြွေးတောင်ဆပ်စရာမလိုသည့် အပြင်တောင်းစားခွင့် လိုင်စင်ပါရသတဲ့။ ဒါနဲ့ သူ့ဆိုင်ခန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး လမ်းဘေးမှာ တောင်းစားလေ သတဲ့။
ဂျူးကုန်သည် – ဂျူးကုန်သည်လည်း ရုံးတော်ကို သွားပြီး ဗေဒင်ဟောခွင့် လက်မှတ်ကို လျှောက် လိုက်တယ်တဲ့ ။ သူလဲ လမ်းဘေးမှာဘဲ ဗေဒင်ထိုင်ဟောတော့ သတဲ့ ။ နှစ်အတန်ကြာသော် တရုတ်ကြီးဟာ တောင်းစားလို့ ရသမျှ ပိုက်ဆံနဲ့ စားသောက်ဆိုင်တဆိုင် ဖွင့်ပြီး လုပ်ငန်းကို ပြန်စ ဖြစ်တယ်။
ဂျူးကလည်း ဗေဒင်ဟောခနဲ့ ဘဏ်တခု ဖွင့်ကာ လုပ်ငန်း ပြန်စ ဖြစ်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အသက်ကြီးလို့ သေခါနီးမှာ သူတို့ရဲ့ သားသမီးကို ဤသို့မှာခဲ့သတဲ့ ။ တရုတ်ကုန်သည် ငါ့သား။ ဂျူးလူမျိုး နဲ့ စီးပွားရေး ဘယ်တော့မပြိုင်နဲ့။ ပြိုင်ရင် သင်သာမွဲသွားလိမ့် မယ်။ ငါတို့ မှာ အနာဂတ္တိကျမ်း မရှိဘူး။
ဂျူးလူမျိူး တွေက စားစရာ မရှိရင်တောင် အနာဂတ္တိကျမ်း နဲ့ အသက်ရှင် နိုင်တယ်။
ဂျူး ကုန်သည် – ။ ။ ငါ့သား။ တရုတ်နဲ့ ဘယ်တော့မှ စီးပွားရေး သွားမပြိုင်နဲ့။ သူတို့က စီးပွားရေး အရင်းအနှီး ကို သူတောင်းစား အလုပ်နဲ့ လည်း ရှာတတ်တယ်။ ငါတို့ ဂျူး မှာ ဒါမျိုး ပညာ မရှိဘူး။ စားစရာ မရှိရင် ‘ကယ်ပါ ဘုရား’ လို့ဘဲ အော်တတ် တယ်။
ပုံပြင်လေးကတော့ ဒါပါဘဲ။လဲကျသော်လည်း ပြန်ထ နိုင်ကြပါစေ။
Credit – Aung Htang
[zawgyi]
တခါက အလြန္ခ်မ္းသာၾကတဲ့ ဂ်ဴး ကုန္သည္တေယာက္ နဲ႔ တ႐ုတ္ကုန္သည္တေယာက္ ေဘးခ်င္းကပ္လ်က္ ေဈးေရာင္းၿပီး စီးပြါးေရး ၿပိဳင္ေနၾက သတဲ့။Customer မ်ားမ်ား ရရန္ အၿပိဳင္အဆိုင္ အားက်မခံ ေဈးခ် ရင္းနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မြဲသြားသတဲ့။
ဒီေတာ့ တ႐ုတ္ က ႐ုံးေတာ္ကိုသြားၿပီး၊ လူမြဲစာရင္း ဝင္ဖို႔ ေလွ်ာက္ လိုက္ေတာ့၊ ရွိတဲ့ အေႂကြးေတာင္ ဆပ္စရာ မလိုသည့္ အျပင္ ေတာင္းစား ခြင့္လိုင္စင္ ပါ ရသတဲ့။ ဒါနဲ႔ သူ႔ ဆိုင္ခန္းကို ပိတ္ လိုက္ၿပီး လမ္းေဘးမွာ ေတာင္းစားေလ သတဲ့။ဂ်ဴးကုန္သည္ – ဂ်ဴးကုန္သည္လည္း ႐ုံးေတာ္ကို သြားၿပီး ေဗဒင္ေဟာခြင့္ လက္မွတ္ကို ေလွ်ာက္ လိုက္တယ္တဲ့။
သူလဲ လမ္းေဘးမွာဘဲ ေဗဒင္ထိုင္ေဟာေတာ့ သတဲ့။ႏွစ္အတန္ၾကာေသာ္ တ႐ုတ္ႀကီးဟာ ေတာင္းစား လို႔ ရသမွ် ပိုက္ဆံနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္ ဖြင့္ၿပီး လုပ္ငန္းကို ျပန္စ ျဖစ္တယ္။ဂ်ဴးကလည္း ေဗဒင္ေဟာခနဲ႔ ဘဏ္တခု ဖြင့္ကာ လုပ္ငန္း ျပန္စ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး အသက္ႀကီးလို႔ ေသခါနီးမွာ သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးကို ဤသို႔ မွာခဲ့ သတဲ့။
တ႐ုတ္ ကုန္သည္ ။ ။ ငါ့သား။ ဂ်ဴး လူမ်ိဳး နဲ႔ စီးပြားေရး ဘယ္ေတာ့ မၿပိဳင္နဲ႔။ ၿပိဳင္ရင္ သင္သာ မြဲသြားလိမ့္ မယ္။ ငါတို႔ မွာ အနာဂတၱိက်မ္း မရွိဘူး။ ဂ်ဴးလူမ်ိဴး ေတြက စားစရာ မရွိရင္ေတာင္ အနာဂတၱိက်မ္း နဲ႔ အသက္ရွင္ ႏိုင္တယ္။
ဂ်ဴး ကုန္သည္ – ။ ။ ငါ့သား။ တ႐ုတ္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ စီးပြားေရး သြားမၿပိဳင္နဲ႔။ သူတို႔က စီးပြားေရး အရင္းအႏွီး ကို သူေတာင္းစား အလုပ္နဲ႔ လည္း ရွာတတ္တယ္။ ငါတို႔ ဂ်ဴး မွာ ဒါမ်ိဳး ပညာ မရွိဘူး။ စားစရာ မရွိရင္ ‘ကယ္ပါ ဘုရား’ လို႔ဘဲ ေအာ္တတ္ တယ္။ပုံျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ။လဲက်ေသာ္လည္း ျပန္ထ ႏိုင္ၾကပါေစ။
