#မင်းကွန်းဆရာတော်ကြီး၏ အံ့သြကြည်ညိဖွယ်ရာ စိတ်ထားတော်
ဖတ်ကြည့်နော်…
ဆရာတော်ကြီးသည် ဧရာဝတီတိုင်း၊ပုသိမ်မြို့ မြို့လယ် သာသနာ့ဗိမာန်တော်ကြီး၌ရဟန်းတော်များကို ဆုံးမသြဝါဒပေးရာ၌ ယင်းကဲ့သို့ အတွေးပေါ်ခဲ့ဖူးကြောင်း ဤသို့ပြောပြခဲ့ဖူးပါသည်—
အကျင့် ပဋိပတ် မပါဘူးဆိုရင် အောင်မြင်မှုအပေါ် ယစ်မူးပြီး မြွေဖမ်းဆရာ ဥပမာလို ဖြစ်တတ်ပါတယ် ဘုရား။
တပည့်တော် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာလေး တစ်ခု လျှောက်ပါရစေ…
တပည့်တော် တိပိဋကဓရ ဖြစ်ပြီးကာစက ကိစ္စလေးရှိလို့ မန္တလေးဘက် ကူးခဲ့ပါတယ်။
ကမ်းနားမှာပါ။
တပည့်တော်ကို အချို့က တိပိဋကဓရ ကိုယ်တော်ဆိုတာ မသိကြပါဘူး။
လူကလည်း ပိန်ပိန်မို့ အိုစာနေတော့ ပိုဆိုးပါတယ်ဘုရား။ မြစ်ကမ်းနားကနေ ကားရှိရာဘက် ခြေကျင်သွားတာပါ။
အဲဒီမှာ ဘာတွေ့ရသလဲ ဆိုတော့…ကားသမားတွေက…ဦးဇင်းကြီး ကားငှားဦးမလားတဲ့။ဘယ်သွားမလဲတဲ့ ဆိုက်ကားဆရာတွေလည်း…ဘယ်ပို့ရမလဲတဲ့။သာမည ဘုန်းကြီးတစ်ပါးတွေ့လို့ မေးပုံမျိုး မေးကြပါတယ်။
အထမ်းသမား တစ်ယောက်ကဆိုပစ္စည်းတွေသယ်ရင်း တပည့်တော်ကို တိုက်သွားပါတယ်။နောက်မှ ဦးဇင်းကြီး မတော်လို့နော်တဲ့။နောက်တစ်ယောက်က…ကိုယ်တော်ကြီး…ဖယ်…ဖယ် တိုက်မိမယ်တဲ့။ ပြောသွားကြတာ။ ဆက်ဆံသွားကြတာ။
ဒီလိုဖြစ်တဲ့ ကိစ္စမှာ သူတို့အပြစ် မရှိပါဘူး။ သူတို့အလုပ် သူတို့လုပ်နေကြတာကိုး ဘုရာ့။တပည့်တော်ကိုလည်း ဘယ်လို ဘုန်းကြီး၊ ဘာစာမေးပွဲ အောင်ထားတာဆိုတာကို သူတို့စိတ်မဝင်စားနိုင်ဘူးလေ။
သူတို့ ဝမ်းရေးက အဓိကကိုး ဘုရာ့။ဒီမှာ တပည့်တော် ဘာ စဉ်းစားမိသလဲဆိုတော့…သြော်…ငါ အောင်ထားတဲ့ စာမေးပွဲဟာ အောင်ကြောင်းသိတဲ့ လူတွေထဲသာ အသုံးဝင်တာပါလား။ ပူဇော်ပွဲ အခမ်းအနားမှာသာ တန်ဖိုးရှိတာပါလား။ ငါ့ကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက် မနေကြပါလား။ အောင်မြင်မှုကို ယစ်မူးလို့ ပစ္စည်း-မာတုတွေနဲ့ အချိန်ဖြုန်းနေရင် ငါပဲ နစ်နာမှာပါလား။
သိသူထဲရော မသိသူတွေ ကြားမှာပါ အသုံးဝင်တာ အကျင့်ပဋိပတ်ပါလား။
ငါကိုယ်တိုင်ကျင့်ထားတဲ့ သီလ၊သမာဓိ၊ ပညာတွေကသာ ငါ့ကိုအမှန်တကယ် ပစ္စုပ္ပန်-သံသရာ စောင့်ရှောက်မှာပါလား စသည်ဖြင့် တွေးမိပါတယ် ဘုရား…ဟူ၍ဖြစ်သည်။
လူ့လောကတွင် ပညာလေးတတ်လို့ အာဏာလေးရှိလာပြီဆိုလျှင်…ငါဘာကောင်လဲ သိစေရမယ် ဟူသော မာနများ ရှိတတ်ကြသည့် လောကကြီးထဲမှာဆရာတော်ကြီးလည်း အပါအဝင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးလေသည်။
သို့သော်… ဆရာတော်ကြီးသည် တရားနှင့် သိမ်းဆည်းနိုင်ခဲ့သည်ကိုတွေ့ရှိရသဖြင့် ထိုဟောပြောချက်ကို ဖတ်မိရသောအခါ ကျွန်တော်တုန်လှုပ်၍ သွားမိပါလေသည်။
တစ်ခါက ပခုက္ကူမြို့ မဟာဝိသုတာရာမတိုက် ဆရာတော်က ဤသို့ မေးလျှောက်ဘူး၏—
မင်းကွန်းတိပိဋကဓရဆရာတော် အနေဖြင့် တရားဟောသည့်အခါ ပါဠိတော်ကို အဋ္ဌကထာ၊ ဋီကာ၊နိဿယ တို့နှင့် နှီးနှော၍ အပိုအလို မရှိအောင် မည်သို့ မည်ပုံ ဟောပါလဲဟု လျှောက်ထားဖူးသည်။
ထိုအခါ တိပိဋကဓရဆရာတော်ကြီးက ဤသို့ ပြန်ဖြေခဲ့၏။
တပည့်တော် တရားဟောတဲ့အခါ…ဘုရားရှင်ကို မျက်စိထဲမှာပေါ်လာအောင် အာရုံယူပြီးမှ တရားဟောပါတယ်။ အဲဒီလို အာရုံယူလိုက်တဲ့အခါ တပည့်တော်ရဲ့နှုတ်လှုပ်ရုံနဲ့ တရားတော်တွေဟာ ဘုရားရှင် တိုက်ရိုက်ဟောသလို စီရရီထွက်လာတာပါပဲ ဘုရား။
တရားပွဲ မပြီးမချင်း တပည့်တော် ဘာကိုမှ သတိမရဘဲ တရားထဲမှာ နစ်မျောပြီးတရားပွဲပြီးလို့ ပရိတ်သတ်တွေက သာဓု သာဓု သာဓုလို့ ခေါ်မှတပည့်တော် တရားဟောနေတာပါလား လို့ သတိပြန်ရတယ်ဘုရား ဟူ၍ဖြစ်သည်။
ဆရာတော်ကြီး၏ စကားအဆိုအရမူ…တရားဟောခြင်းသည် မိမိ၏အတ္တနောမတိကို တင်ပြဟောကြားနေခြင်း မဟုတ်ဘဲဘုရားရှင်၏ စကားတော်တို့ကို ပြန်လည် ရှင်းပြနေခြင်းသာဖြစ်၏။
ဤသို့ဟောပြောနေစဉ် စိတ်က ဘုရားရှင်အား ပူဇော်နေခြင်းဟု ခံယူထားခြင်းသဘောကို တွေ့ရ၏။
#အံ့သြဖွယ် ကောင်းလေစွ!!
ထို့ထက် ကျွန်တော် အံ့သြလေးစားကြည်ညိုမိသည့်ဆရာတော်ကြီး၏ စကားတော်မှာ…အောက်ပါအတိုင်း ဖြစ်ပါသည်။ဆရာတော်ကြီးသည် တရားဟော၊တရားဖြန်ဖြူးခြင်းနှင့်ဆိုင်သော ဓမ္မကိစ္စများကို အားသွန်ခွန်စိုက် ရွက်ဆောင်လေ့ ရှိသဖြင့်…နားနား နေနေနှင့် သက်တောင့် သက်သာနေရန် လျှောက်ထားသောအခါ…ဆရာတော်ကြီးက …တရားဟောတာဟာ…မပင်ပမ်းပါဘူး။
ရပြီးသား စာတွေ ပြန်ရွတ်ရတာ မပင်ပမ်းပါဘူး။ #ဒီပါးစပ်ဟာ ဘဝပေါင်းများစွာ ထင်ရာတွေ ပေါက်လွှတ်ပဲစား ပြောလာခဲ့တာ။
အခုလို ဘဝကောင်း၊အခါကောင်း ကြုံခိုက်၊ ရှင်တော်မြတ်ဘုရားရဲ့ တရားတွေ ပေးလှူ ဖြန့်ဖြူးနေရတာအင်မတန် မွန်မြတ်တဲ့အလုပ်ပဲ မဟုတ်လားဟူ၏။
အားကျ အတုယူ အံ့သြ လေးစား ကြည်ညိုဖွယ် မကောင်းပေဘူးလား…ဒီလို အသိမျိုး၊ဒီလို အတွေးအခေါ်မျိုးကျွန်တော့်ဓမ္မမိတ်ဆွေများ အားလုံးကို သတိပြုမိစေချင်လွန်းသဖြင့်နှိုးဆော်တင်ပြလိုက်ရပါသည်ခင်ဗျား…။
မှီခိုရာကျမ်းကိုး-
နှစ်ဆယ်ရာစု၏မဟာလူသား။
တိုးလှ, M.A .,Ph.d.(NIU,USA တာဝန်ခံညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်၊
တက္ကသိုလ်များသမိုင်းသုတေသနဦးစီးဌာန။ (၁၅-ဒီဇင်ဘာ၊ ၂၀၀၄-ခုနှစ်-ထုတ် မှ။)
